علی اکبر صادقی

علی‌اکبر صادقی (متولد 1316) نقاش، انیماتور و تصویرگر معاصر است که در آثارش فضایی سوررئال و برگرفته از هنر قهوه‌خانه‌ای ایران را به نمایش می‌گذارد. نقاشی‌های علی‌اکبر صادقی بازگوکننده‌ی مضامین فرهنگی، افسانه‌ها و اسطوره‌های شعر و هنر فارسی و شامل عناصری از نقاشی سنتی ایرانی هستند. این هنرمند به‌عنوان یکی از پرکارترین هنرمندان کشور شناخته شده است و در سال 1387 لقب «چهره‌ی ماندگار ایران» را دریافت کرد. 

علی‌اکبر صادقی در تهران متولد شد. از کودکی به نقاشی علاقمند بود و در سنین جوانی فعالیت در زمینه‌های مختلف هنری را آغاز کرد. در دوران دبیرستان زیرنظر آواک هایراپتیان تکنیک آبرنگ را آموخت و مدتی با آیدین آغداشلو به کار تهیه و نقاشی کارت پستال‌های دستی مشغول بود. صادقی در دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشته‌‌ی نقاشی تحصیل کرد. او پیش از ورود به دانشگاه اغلب با آبرنگ کار می‌کرد، اما در دانشگاه با تکنیک رنگ‌وروغن آشنا شد. او همچنین در دوره‌ی دانشجویی آثاری با تکنیک ویترای، با رویکردی سنتی و نگاهی به نقاشی ایرانی خلق کرد. این هنرمند همواره تحت تأثیر قصه‌های «شاهنامه‌ی فردوسی» بوده و بسیاری از آثارش را با الهام از آن خلق کرده است.  

در سال 1336 صادقی به‌همراه نصرالله افجه‌ای و محمود بصیری کارگاه گرافیک «آتلیه هفت» را تأسیس کردند که به مکانی برای گردهم‌آیی هنرمندانی چون مرتضی ممیز، عباس کیارستمی، فرشید مثقالی، پرویز کلانتری و غیره تبدیل شد. او پس از فارغ‌التحصیلی در چندین پروژه‌‌‌ی ساخت انیمیشن، فیلم و تصویرسازی کتاب با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان همکاری کرد. حاصل این همکاری‌‌ موفقیت تصویرگری‌ها و انیمیشن‌های علی‌اکبر صادقی در سطح جهانی بود. آثار این هنرمند بارها برنده‌ی جوایز بین‌المللی شده که از میان آن‌ها می‌توان به مدال طلای هفتمین جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان تهران در سال 1351، پلاک نقره از یازدهمین دوره‌ی فستیوال فیلم شیکاگو، جایزه‌ی رتبه‌ی نخست تصویرگران آسیا (نوما) در سال 1357 و کسب دیپلم افتخار از چهارمین دوره‌ی جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم اودنسه دانمارک در سال 1359 اشاره کرد. همچنین از مشهورترین انیمیشن‌های صادقی می‌توان به «هفت شهر»، «گلباران»، «رخ»، «زال و سیمرغ» و «ائتلاف» اشاره کرد که مضامینی تاریخی و اجتماعی را در بر می‌گیرند.  

از اوایل دهه‌ی شصت صادقی تمرکز بیشتری بر نقاشی نشان داد. او از سال 1366 کار با تکنیک آبرنگ را بار دیگر از سر گرفت و آثارش را در نمایشگاه‌های متعددی از جمله موزه‌ی هنرهای معاصر تهران، گالری سیحون، گالری گلستان، فرهنگسرای نیاوران، گالری آران و... به نمایش گذاشت. در سال 1367 نمایش انفرادی علی‌اکبر صادقی در گالری  لاشودوفوند سوئیس برگزار شد. او همچنین گالری سبز را که در گذشته با نام گالری ویترای شناخته می‌شد، در سال 1368 تأسیس کرد.  

نقاشی‌های علی‌اکبر صادقی از نظر رنگ‌گذاری متأثر از نقاشی قهوه‌خانه‌ای و هنر دوره‌ی قاجار است. از سوی دیگر نمایش صحنه‌های بزرگ با تعداد زیادی پیکره‌ی انسانی که با جزئیات دقیق نقاشی شده‌اند، فضایی مشابه نگارگری ایرانی را به وجود آورده است. در بسیاری از این نقاشی‌ها خودنگاره‌های صادقی در میان جمعیت دیده می‌شود؛ گویی نقاش خود را بخشی از دنیایی که خلق کرده دانسته است. 

از مهم‌ترین مجموعه نقاشی‌های علی‌اکبر صادقی می‌توان به «ائتلاف»، که بعدها انیمیشن آن به‌همراه علیرضا کاویان ساخته شد، و مجموعه‌های «تولدی دیگر»، «استتار»، «عشق و جنگ»، «نانوشته»، «گمگشته در شهرت» و «بازنویسی» اشاره کرد. 

در سال 1396 نمایش «مروری بر آثار و زندگی علی‌اکبر صادقی» در موزه‌ی هنرهای معاصر تهران با همکاری بنیاد علی‌اکبر صادقی برگزار شد که مجموعه‌ای از مهم‌ترین آثار شش دهه فعالیت هنری این هنرمند را ارائه داد. این نمایش که شامل 200 اثر از صادقی بود، بار دیگر توجه هنردوستان را به این هنرمند جلب کرد. موزه‌‌ی هنرهای معاصر مجموعه آثار این نمایش را در کتاب «مروری بر آثار علی‌اکبر صادقی» در همین سال منتشر کرد.  

درباره‌ی زندگی و آثار علی‌اکبر صادقی یک مجموعه کتاب سه‌جلدی به چاپ رسیده است؛ «زندگی» نام اولین جلد این مجموعه کتاب است که مروری بر آثار اولیه‌ی این هنرمند در رسانه‌های مختلفی از جمله ویترای، گرافیک، تصویرسازی و انیمیشن را شامل می‌شود. کتاب دوم «عشق» نام دارد و مروری بر نقاشی‌های صادقی است که از میانه‌ی دهه پنجاه با مجموعه‌ی «اسطوره و ریاضی» آغاز شده و بیش از 30 سال ادامه داشته است. کتاب «گمگشتگی» نیز مجموعه اشعار علی‌اکبر صادقی را شامل می‌شود که بین سال‌های 1384 و 1385 خلق شده‌اند.  

در سال‌های اخیر تعدادی از نقاشی‌های علی‌اکبر صادقی توسط گالری شیرین در آرت‌فر ابوظبی آرت سال 1395، و توسط زیرزمین دستان در آرت‌فر آرت دبی سال 1397 و در بینال سنگاپور سال 1398 نمایش داده شد.